Սկսած ցարական և սովետական Հայաստանից, վերջացրած ներկա, չգիտեմ ինչ, Հայաստանով, մեր ժողովուրդն ու մեր տարամետ իշխանություններն իրենց տարամետ կողմնորոշումների մեջ ունեցել են Արցախի շուրջ մեկ տեսակետ՝ Արցախի վերամիավորում, Արցախի անկախություն, Արցախի հանրապետություն և «Արցախը Հայաստան է և վերջ» ՀԵՐՈՍԻ, հանուն որի զոհաբերվելն ու հետո այն բացականչություն և ղժղժոց դարձնելը:
Բոլոր նախկինների մեղքն այն էր, որ չկարողացան Գերմանիայի ֆեդերատիվ հանրապետության նման, քաղաքական և դիվանագիտական հանճարեղ պայքարի արդյունքում, հիմնականում Ռուսաստանի հետ վարվերելով և Ռուսաստանի միջոցով քանդել Բեռլինի պատը: Նախկինների մեղքն այն է,որ մինչև երեկ պահեցին անկախ Արցախն ու չկարողացան քաղաքական-դիվանագիտական պայքարի արդյունքում իրենց իշխանության օրոք միացնել Հայաստանին, իսկ ներկա իշխանությունները, քաղաքական-դիվանագիտական տհասությամբ և հելոուինյան մանկամիտ խանդավառությամբ երկիր կառավարելու արդյունքում, կորցրեցին Արցախն ու Արցախի շուրջ ԿՌԱԾ ՀԱՅ ԶԻՆՎՈՐԻ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ ԳԱՂԱՓԱՐԸ, մոռանալով, որ ոչ մեկի առ այսօր չի հաջողվել իր ձեռքով տնկած ծառն աճեցնել՝ առանց իր տնկած ծառի հետ հավասարաչափ աճելու:
Ռոլանդ Շառոյան